Jodły

Abies alba - jodła pospolita, jodła biała
Rodzina: Pinaceae - sosnowate

Gatunek krajowy. Drzewo o wąskiej, luźnej koronie, osiąga wysokość 30-50 m. Igły długości 1, 5-3 cm, ułożone na gałązkach grzebieniaste, płasko lub nieco wzniesione, od góry ciemnozielone, błyszczące. Szyszki - jak u wszystkich jodeł - sterczą na gałązkach, mają długość 10-16 cm, pokryte są drobnymi, odgiętymi łuskami wspierającymi, które wysuwają się spomiędzy właściwych łusek nasiennych. Jodła wymaga wilgotnego i czystego powietrza, żyznych, głębokich, świeżych, choć niekoniecznie kwaśnych, gleb. Złe rośnie w miastach, rejonach przemysłowych, na terenach o klimacie suchym. Polecana do sadzenia w korzystnych warunkach klimatycznych w południowej części Polski.
Abies cephalonica Loud. - jodła grecka
Rośnie w górach Grecji, w Polsce uprawiana od polowy XIX w. Osiąga wysokość 30 m, w uprawie zwykle znacznie mniej. Korona szerokostożkowata, o grubych konarach, dolne gałęzie szeroko rozpostarte, przewisają nisko nad ziemią. Igły długości 1, 5-3 cm, bardzo sztywne i kłujące, ułożone wokół pędów równomiernie we wszystkie strony, błyszczące. Szyszki długie (15-20 cm), jasnobrązowe, o odgiętych ku dołowi łuskach wspierających. Niezupełnie wytrzymała na silne mrozy, toleruje suszę i zanieczyszczenia powietrza, dobrze rośnie na glebach wapiennych. Polecana do większych założeń ogrodowych w zachodniej, południowej i centralnej Polsce.

Abies concolor
Jodła kalifornijska, jodła jednobarwna Rośnie na ogromnym obszarze w południowo-zachodnich rejonach Stanów Zjednoczonych, w Polsce uprawiana od lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Korona wąskostożkowata, ugałęziona do ziemi, w uprawie do wysokości 25 m. Igły długie, do 6 cm, matowe od nalotu woskowego i obustronnie niebieskawozielone, podnoszą się na gałązkach ku górze. Szyszki gładkie, brązowe, długości 8-13 cm. Jodła bardzo światłożądna, w całym kraju odporna na mróz, suszę, zanieczyszczenia powietrza, dobrze rośnie również na glebach lekkich. Nadaje się do wszelkiego rodzaju terenów zieleni, stanowiąc piękny, kontrastowy akcent barwny. 

Abies homolepis
jodła nikko >Rośnie w wysokich górach Japonii, w Polsce uprawiana od 1874 r. Drzewo średniej wielkości, w uprawie wyrasta do wysokości 20 m, o dość luźnej, szerokostożkowatej koronie i podnoszących się konarach. Igły długości 1, 5-3 cm, sztywne, ułożone na gałązkach gęsto i nastroszone. Szyszki gładkie, niebieskie lub fioletowe, długości 8-12 cm, pojawiają się na młodych jeszcze drzewach. Odporna na mróz, suszę i zanieczyszczenia powietrza (występuje na stokach wulkanów), rośnie wolno, w młodości najlepiej w półcieniu. Bardzo cenna jodła dla wszelkich terenów zieleni w całym kraju, zwłaszcza w miastach.

Abies koreana
jodła koreańska Rośnie w górach Korei Południowej, w Polsce uprawiana od 1929 r. Niewysokie drzewko, w uprawie osiąga wysokość do 10-15 m, rośnie wolno, przez wiele lat bardzo niska, o gęstej, szerokostożkowatej koronie. Igły krótkie, długości 1-2 cm, rozszerzają się ku wierzchołkowi i są dwubarwne - od góry błyszczące, zielone, od spodu kredowobiałe. Szyszki małe, o lekko wystających łuskach wspierających, fioletowopurpurowe lub granatowe, pojawiają się często już na bardzo młodych drzewkach. Jodła odporna na mróz i stosunkowo wytrzymała na niekorzystne warunki środowiska, gorzej znosi dłuższe susze. Idealna do małych ogrodów.
Abies 'Kórnik' - jodła odm. Kórnik Odmiana wyhodowana przez J. Króla w naszych szkółkach, w uprawie od kilku lat. Karłowy, bardzo gęsty krzew; okaz mateczny ma obecnie 40 cm wysokości, przy trzykrotnie większej średnicy. Przyrosty roczne długości do 8-10 cm, igły długości2 cm, tępe, lekko wcięte na szczycie, od góry błyszczące, zielone, od spodu z szerokimi, białymi paskami. Jest to najprawdopodobniej mieszaniec jodły koreańskiej z jodłą Veitcha, czyli Abies x arnoldiana Nitzelius 'Kórnik'.

Abies nordmanniana - jodła kaukaska
Rośnie w górach Kaukazu i północno-wschodniej Turcji, w Polsce uprawiana jest od połowy XIX w. W uprawie osiąga wysokość 30 m; korona stożkowata, gęsta, dolne konary ścielą się po ziemi. Igły sztywne, ciemnozielone i mocno błyszczące od góry, ułożone gęsto na gałązkach, wygięte ku przodowi - równomiernie zasłaniają cały pęd. Szyszki długości do 18 cm, brązowe, z widocznymi, odwiniętymi łuskami wspierającymi. Drzewo niezupełnie wytrzymałe na silne mrozy, wymaga wysokiej wilgotności gleby i powietrza, źle rośnie na glebach lekkich, nie znosi zanieczyszczeń przemysłowych. Polecane do stosowania w dużych parkach w korzystnych warunkach klimatycznych i siedliskowych, nie w miastach.

Abies procera Rehd. - jodła szlachetna

ODMIANY:

'Glauca'
Jodła szlachetna występuje w górach północno-zachodnich regionów Ameryki Północnej, w Polsce uprawiana od 1861 r., a odmiana niebieska (opisana w 1863 r.), od lat trzydziestych. W Polsce osiąga wysokość 20 m, zwykle jednak znacznie mniej; korona stożkowata, dość luźna, ugałęziona do ziemi. Igły pokryte nalotem woskowym, obustronnie matowe, niebieskawosrebrzyste, bardzo gęsto ułożone na pędach, z górnej strony gałązek łukowato wygięte ku górze, o nasadach ściśle przylegających do pędu. Szyszki bardzo duże i grube, mają wysokość 15-25 cm i do 10 cm średnicy; łuski wspierające mocno wywinięte. Drzewo w młodości niezbyt wytrzymałe na mróz, wymaga gleb głębokich, kwaśnych, świeżych;polecane do sadzenia w zachodniej Polsce.

Abies Veitchii - jodła Veitcha
Występuje w wysokich górach środkowej l południowej Japonii, w Polsce sadzona ud końca XIX w. Drzewo średniej wielkości, w uprawie osiąga wysokość do 20 m, korona wąskostożkowata, o krótkich, wzniesionych gałęziach. Igły długości 1-3 cm, miękkie, na szczycie tępo zakończone i wcięte, od góry ciemnozielone, błyszczące, od dołu wyraźnie białe. Szyszki długości 4-7 cm, brązowe, łuski wspierające ledwie widoczne. Rośnie szybko, ale jest krótkowieczna. Dość wytrzymała na mróz, wrażliwa na letnią suszę, wymaga gleb kwaśnych, a w młodości ocienienia.